Number two...

Oke. Ik weet het, het is niet het leukste onderwerp, maar we moeten het er toch even over hebben. Want ik schrijf natuurlijk alleen maar de leuke dingen op, maar het is niet alleen maar rozengeur in de bush. Letterlijk.
Terwijl jullie thuis naar het toilet gaan, de lamp aandoen, op de bril gaan zitten, een tijdschrift lezen en vervolgens doortrekken, gaat het er hier wel even anders aan toe. Je ontlasten in de bush is meer een...belasting. Ik heb het zwaar! Het kost veel moeite. En tijd. Op de een of andere manier moet ik altijd 's avonds. Dat betekent in het half donker het bos in struikelen om zo ver mogelijk van het kamp af een plekje te zoeken. Uitkijken dat je geen tak in je oog krijgt. Dan vervolgens een gat graven met je handen. Die dan heel modderig zijn. Met die handen moet je nog proberen je drie lagen broeken (regenbroek, bushbroek en lange onderbroek) uit te wurmen. Dan op je hurken. Dat is niet comfortabel, en zeker niet voor lang. Dan zit je daar. Proberen te ontspannen. Te luisteren of je geen beer hoort. Ondertussen zijn de muggen die je vanaf het kamp gevolgd waren ook gearriveerd en moet je ze afwisselend van je gezicht en van je kont af slaan. En wat is dat gekriebel aan mijn benen? Oh nee, een mierenhoop... Hopelijk ben je er tegen die tijd achter gekomen of je wel of geen toiletpapier had meegebracht. Zo niet dan kun je nu nog terug. En weer opnieuw beginnen. Zo ja, dan moet het nu ongeveer gaan gebeuren. Want het wordt nu toch echt donker. En hoor ik daar iets in het struikgewas? Oh nee, ontspannen, ontspannen anders lukt het niet. Auw een mug. Zucht...
En als alles dan achter de rug is en ondergegraven en je door het donker terug struikelt zit het halve bos aan mos en takjes en muggen in je onderbroek te kriebelen.

En dan hebben we het nog niet over de avonden waarop we op een eiland kampeerden wat te klein was. Dan moesten we met de boot naar het vasteland voor onze " number two" zoals Shannon het noemt. Op afspraak. "Moet je al? Nee, jij? Nee ik ook nog niet. Oke, dan wachten we nog een half uurtje....ja, ik moet, nu!!!" En dan snel gaan peddelen.

Nee, wat ik het meeste gemist heb is niet de douche, mn zachte warme bed of andere dingen, maar als ik daar 's avonds in het donker tussen de muggen zit te zuchten denk ik met verlangen aan......mijn toilet thuis.


Well. It's not the nicest subject but somebody has to tell the truth about it. Having a crap in the bush is just crappy!! While you guys back home are going to the toilet, turn on the light, sit down comfortably on the seat, read a magazine, and flush, I'm having a much harder time out here! I have to go into the woods in the half dark, have my eyes poked out by branches, trying to find a spot as far away from the campsite as possible. Then dig a hole, get my hands dirty, peel down all the layers of pants that I'm wearing, with those dirty hands... I still haven't found a way to sit down comfortably. I guess there is no comfortable way. Sometimes at this point I realise I forgot my toilet paper and I have to go back and get some and start all over again. Or try to sit down and relax to get it done! But it's hard to relax when you keep hearing things, not a bear, is it? Musquitos are always following me from the camp and I have to alternate in waving them away from my head and my butt. So much for relaxing...And by the time I'm finished and walking back to the camp I have half the forest in my underwear in moss, lychen, branches and ants...Not even mentioning the times when we were camping on a small island and we had to paddle to the main land to even start with the whole procedure. I don't really miss hot showers, my warm soft bed or other stuff. But there are nights when I sit out there sighing and I so long for...my toilet...