First trip: Murdoch Lake to Gammon Lake

Ja we zijn er weer! Gisteren zijn we teruggekomen en hebben we alle spullen uitgepakt en schoongemaakt voor de volgende trip.

Back from the bush. Nu weer in de beschaving, en raar genoeg lijkt het nu al eeuwen geleden. Dat komt door het contrast denk ik. Vorige week donderdag vertrokken we. Bepakt en bezakt met waterdichte canvas zakken met de tenten, een slaapmatje, een slaapzak en wat kleren, en de "bearproof" ton vol met eten, een hengel en een gasbrandertje. Bij het inpakken vroeg ik aan Doug waar ons geweer was, om ons tegen de beren te beschermen. Maar er was geen geweer. Het enige wapen wat we bij ons hadden was de "multitool" met een mes, een kurketrekker en een nagelvijl.....(ook heel handig was want wat is er erger dan een haakje aan je nagel waarmee je overal aan blijft hangen!)

We werden afgeleverd bij het watervliegtuigje van de vliegmaatschappij Green Air. Ik was best een beetje zenuwachtig, ik had nog nooit in zo'n klein vliegtuigje gevlogen. Twee stoelen voorin en 1 achterin. Ik was bang dat ik misselijk zou worden. Bovendien leek de piloot erg jong, ik twijfelde of hij zelfs maar een rijbewijs had.... Maar het weer was helder, geen wind, de piloot toch ervaren en de vlucht verliep gladjes. En wat een prachtig uitzicht. We stegen op van Red Lake, vlogen een klein uurtje boven een labyrinth van water en landden in het noordoosten van het park op Murdoch Lake waar we aanlegden aan een rots. Daar lag de kano nog in de bosjes achtergelaten na de laatste trip. Het vliegtuig ski-de weer weg en steeg op en toen.....waren we....alleen. Althans dat hoopte ik. Die berenvideo zat me toch niet helemaal lekker.

We dropten de kano in het water, de spullen erin en toen was het tijd om te peddelen. Ik was blij dat ik de cursus Canadees kanoën had gedaan want als je 6 uur per dag moet peddelen gedurende 6 dagen is het toch wel heel fijn als je dat op een efficiente en niet belastende manier kan doen. Een Canadese kano is een kano zoals de inheemse bevolking die vroeger maakte, een open kano, wat dus heel handig is om bagage in mee te nemen. (Een kayak is een dichte, plattere boot, die wel sneller is maar waar je bagage moeilijker in en uit te halen is.)

De meren zijn niet allemaal verbonden, vaak moeten we tussen twee meren in de boot uit het water halen, alle bagage eruit en een stukje lopen (overdracht of portage) en daarom is zo'n kano handiger. De peddels zijn enkel, hebben maar 1 blad, de één peddelt aan de ene kant en de ander aan de andere, en degene die achterin zit stuurt. Ik zat voorin. Het is tenslotte vakantie voor mij.

Shannon's werk in het park is het controleren en fotograferen van de campsites en portages. Er moet op de website van het park een kaart komen waar alle geschikte sites opstaan, met een foto erbij. Bezoekers kunnen dan op internet de sites bekijken en van tevoren een leuke route voor hun kanotrip uitstippelen. Shannon heeft vantevoren de route gepland, we gaan van Murdoch Lake, via Larus Lake, de Bloodvein river, Simeon Lake, Simeon Creek, Dunstan Lake, dan een lang stuk kreek met portages, Royd Lake naar Gammon Lake. Op die route controleren we de campsites. Degene die bekend zijn checken we, en daarnaast zoeken we nieuwe plekken die geschikt zijn als campsite.

Van zo'n campsite moet je je niet teveel voorstellen. We geven ze een cijfer, en de campsite die volgens ons een 10 verdient heeft een rots waar je goed kan aanmeren met de kano, waar je makkelijk vanaf kunt gaan zwemmen, een paar vlakke plekken waar je in je tent kunt liggen zonder dat je s'nachts naar beneden rolt, en een paar bomen waartussen je een zeil kan ophangen als het regent. En middag/ avond zon. Als dat er allemaal is dan is het perfect.

Met een beetje geluk is er dan ook nog entertainment. Eén van de avonden werden we vermaakt door een bever die aan de overkant van het meer zat te knagen en spetteren, een heel waterballet, en 's ochtends tijdens het ontbijt zwom er een moose het meer over!
Mijn taak wordt al gauw om de campsites in te schatten, wat ik wel leuk vind, en Shannon doet de administratie. Ik krijg, ook omdat we elke avond zelf kamperen, steeds meer gevoel voor een goede "Feng Shui" campsite.

Zo hebben we 6 dagen doorgebracht met kanoën, aanmeren, campsite bekijken, de boot een stukje overdragen over land of langs een waterval....prachtig. (Ik vraag me af of je ook over zo'n waterval kunt varen... maar dat is niet zo verstandig.) 's Avonds zoeken we een leuke campsite uit voor onszelf, zetten de tenten op, koken eten (ehm, meestal Shannon, die weet het best hoe je in 1 pannetje iets lekkers maakt..) en dan onderwijl neem ik even een duikje in het meer. In het begin vond ik dat wat eng, het water is ontzettend donker. Misschien tannine ofzo van bladeren die in het water vallen? Of iets van ijzerpigment, Red Lake wordt niet voor niets Red lake genoemd en ook hier is het soms wat roodachtig. Ik maak elke avond een kampvuurtje en dat gaat steeds beter! En dan lekker thee met chocoladekoekjes eten bij het kampvuur onder de sterren. Gelukkig zijn er niet zo heel veel muggen deze week. 's Avonds horen we vaak "loons", Canada's nationale vogel, die maken een heel typerend geluid wat over de meren heen schalt. De eerste keer dacht ik dat het een ontzettend groot beest moet zijn wat zo'n geluid maakt maar het zijn een soort eenden, niet heel groot, het water draagt gewoon ontzettend ver.

De meren zijn groot, soms winderig met golven en dat kost best moeite om te peddelen. De laatste dag op Gammon Lake waait het zo hard dat we een tentdoek als zeil kunnen gebruiken. Mijn lange armen komen goed van pas en ik fungeer als mast.
De kleine kreekjes waarbij je tussen allemaal riet en rotsen doorvaart vond ik het leukst. Op de Bloodvein River, een route die vroeger ook veel door native people is gebruikt, zagen we rotsschilderingen.

Het overdragen van de kano en de rest van de spullen is best zwaar, en de paadjes zijn soms modderig. De eerste keer dat ik met mijn schoenen diep in de modder stap moet ik even slikken. Maar ja, als alles vies en nat is dan maakt het eigenlijk niet meer uit. En voel ik me wel stoer. Niet zo stoer nog als Shannon want die sjouwt overal doorheen met de kano op haar hoofd, maar wel bijna zo stoer. Ik vind de portages ook leuk omdat je dan echt even het bos ingaat. Tijdens het lopen valt mijn oog op allerlei mossen, bloemen, paddenstoelen, kikkers. Alles moet natuurlijk gefotografeerd worden dus die overdrachten duren soms nogal lang....

We zijn nog steeds niet uigepraat, hoewel na een paar dagen ook plek is voor stilte. De enige keer dat we een vervelend momentje hadden is toen we allebei moe en hongerig waren en er alleen een campsite was waar een paar vissers hun vis geroosterd hadden.... En dat trekt beren aan. Met de video in mn achterhoofd was ik daar niet helemaal gerust op. Uiteindelijk is het zo dat er in dit park niet zo'n grote berenpopulatie is, en die beren zijn in het algemeen erg bang voor mensen omdat die hier ook niet veel komen. Dus zijn we maar op die site gebleven. Maar die nacht durfde ik bijna niet te gaan plassen..

In het begin ben ik nog niet helemaal ontspannen. Gedachten en zorgen malen door m'n hoofd als ik aan het peddelen ben. Onderwerpen: alles waar ik thuis altijd over pieker (ziektes, ouderdom, werk,geld, huis, verloren liefdes, dat soort dingetjes) en nu óók nog de beren erbij..... Maar na een paar dagen komt er vanzelf rust en ruimte in mijn hoofd. Dat kan ook haast niet anders als je omringt wordt door zoveel rust en ruimte.
Het enige spoor van menselijke activiteit wat we de hele week gezien hebben is een paar keer een boot in de verte van een van de fishing outposts. Dus we zijn praktisch alleen. En dat is heerlijk.
En ook nauwelijks sporen van mensen. In het begin bij de portages dacht ik steeds dat ik afvalpapiertjes zag van snoepjes ofzo maar dat bleken dan stukjes wit berkenbast te zijn. Zo gewend ben ik aan rondslingerend afval in de natuur! Hier niet. En wij hebben ook alles netjes mee terug genomen.

De laatste dag worden we op Gammon Lake weer opgehaald door Mike en zijn watervliegtuig. We hebben ons grondzeil met de zilveren kant boven in de boot gelegd zodat hij ons goed kan zien. En als alle spullen in het vliegtuig liggen verstoppen we de kano weer in de bosjes. Nu alleen goed onthouden waar dat is. Shannon heeft dat soort dingen perfect onder controle. Ik denk dat ik het zou vergeten...
Doug pikt ons bij Green Air op en tracteert ons op een ijsje. En dat smaakt wel heeeeeeeel lekker na een week in the bush!!!

Oh....Het enige minpunt van deze trip is dat mijn camera in het water is gevallen maar daarover later meer.


Back from the bush we are! It's been good. 6 days of canoeing, checking out campsites and looking for potential ones, doing "portages" with the canoe over land or next to waterfalls (beautiful!) camping out, swimming, making a campfire, enjoying the musquitos.
We saw a moose swimming across the lake, we heard a beaver build his house and splash around it, saw several eagles, some loones and a leopard frog. No bears thank god. I was probably too aware of them after seeing this video, it was hard to get that out of my mind.

And then there were still all the worries that I took with me from home, about work, health, love.... But after a few days in nature it started to wear off and I could enjoy being out there more and more. It didn't feel that remote, I mean, it was, it's just that I thought I would be feeling small and lonely which I didn't. Of course I was with Shannon, who's real nice company, patient and always in a good mood. But I guess I just enjoy not seeing any other people. Even hardly any traces of other people. It was one hour away, by waterplane, from Red Lake, so there's not a whole lot of human activity, except for some fishing outposts on some of the lakes.
Nice! Don't know if I would go out there alone, though.
Dropped my camera in the water and am trying to bring it back from death now, feeling positive that i'll be able to upload some photo's soon.